 |
  
|
| Torbiel włosowa (trobiel pilonidalna, zatoka pilonidalna) |
 |
 |
|
Dr n. med. Andrzej Sygut Torbiel włosowa (trobiel pilonidalna, zatoka pilonidalna) jest przewlekłym procesem zapalnym bruzdy międzypośladkowej mogącym przejść w ostry stan zapalnym z powstaniem ropnia. Najczęściej, początkowo choroba lokalizuje się w skórze i tkance podskórnej górnej części bruzdy międzypośladkowej. Określenie „pilo nidal” znaczące „gniazdo włosów” użyto już w Średniowieczu z tego względu, że w torbieli często znajdowane są włosy. Choroba najczęściej dotyczy młodych (20-30 letnich) mężczyzn i występuje u nich cztery razy częściej niż u kobiety. Przyczyna choroby nie jest dokładnie poznana, ale wzmożona zapadalność na nią wiąże się z: obfitym owłosieniem tułowia mężczyzn rasy kaukaskiej, wzmożoną potliwością, częstymi mikrourazami (ciasna bielizna) dolnej tylnej części tułowia i być może brakiem higieny osobistej. Specyficzne warunki fizjologiczne środowiska panującego na powierzchni skóry tej okolicy ( ciepło, wilgoć, utrudniony dostęp powietrza, obecność bakterii beztlenowych)) sprzyjają rozwojowi stanu zapalnego z powstaniem mikroropni, w których z czasem gromadzą się włosy złuszczające się z powierzchni skóry. Toczący się stan zapalny z czasem ulega rozprzestrzenieniu na okoliczne tkanki. Głównymi objawami choroby są: ból w górnej części bruzdy międzypośladkowej, pojawiający się guz zapalny w tej okolicy (wygórowanie i zaczerwienienie skóry) oraz wyciek z tej okolicy treści śluzowo-ropnej lub ropnej. Niekiedy jedyną oznaką choroby może być zapalenie tkanki podskórnej (ból i zaczerwienienie) w okolicy kości ogonowej. Objawom choroby może towarzyszyć stan podgorączkowy lub gorączka. Rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie charakterystycznych (wymienionych powyżej) objawów i lokalizacji zmiany. Przed podjęciem leczenia chory zwykle nie wymaga wykonywania żadnych dodatkowych badań diagnostycznych. Wykonuje się je tylko w przypadku trudności diagnostycznych w ustaleniu choroby (czasami schorzenie to należy różnicować z przetoką okołoodbytniczą). Leczenie. Większość chorych wymaga leczenia operacyjnego, przy czym wybór postępowania chirurgicznego zależy od rodzaju zmiany (czy jest to ropień pierwotny? czy ropień wtórny? czy jest to torbiel przewlekła? czy torbiel nawrotowa?) oraz od doświadczenia chirurga operującego, gdyż dotychczas nie wypracowano jednolitego schematu postępowania chirurgicznego. Obecnie w chirurgii światowej stosowanych jest wiele metod leczenia, ale praktycznie nie wykazano, aby któraś z nich miała przewagę nad innymi. Poza leczeniem zabiegowym skutecznym sposobem leczenia jest również ozonoterapia. We wczesnym stadium choroby leczenie może polegać na nacięciu zmienionej tkanki i podaniu środków przeciwzapalnych i niekiedy antybiotyku. Bardziej zaawansowana choroba wymaga leczenia operacyjnego polegającego na wycięciu zmiany chorobowej w granicach zdrowych tkanek i różnych sposobach zaopatrzenia powstałej rany. Chirurg może pozostawić powstałą ranę:
  |
 |
| Nasi Partnerzy |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
2017 ABK Grupa. Projekt i wykonanie www.abkgrupa.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.